ใครสูญเสียประเทศไทย?
ประเทศไทยถือได้ว่าเป็นประเทศที่มีการพัฒนาและมีความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่เลวร้ายทางการเมือง ซึ่งหลายประเทศในเอเชียต่างจับตาดูความเคลื่อนไหวและความวุ่นวายในแบบอนาธิปไตยที่กำลังเพิ่มขึ้น ประชาธิปไตยของเอเชียจึงเสี่ยงที่จะเผชิญกับคำถามเช่นที่สหรัฐเผชิญหน้ากับการเดินขบวนสู่ปักกิ่งของเหมาเจ๋อตง และอญาโตเลาะ โคมัยนี่ที่ล้มกษัตริย์ชาร์ในอิหร่าน
ส่วนใหญ่ของโลกกำลังตั้งคำถามว่าเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จส่งผลให้เกิดภาวะทางการเมืองที่ไม่สามารถควบคุมได้ได้อย่างไร
รากฐานของความวุ่นวายทางการเมืองในปัจจุบันต้องย้อนไปกว่าสิบปีในสมัยที่นายกรัฐมนตรีทักษิณ ชินวัตรได้รับการเลือกตั้งเป็นสมัยแรกในปี ค.ศ. 2001/พ.ศ. 2544 ชัยชนะของทักษิณไม่ได้เป็นตัวแทนของการเปลี่ยนผัดอำนาจในแบบปกติของประชาธิปไตย แต่ชัยชนะของทักษิณสะท้อนการเพิ่มขึ้นของอำนาจทางการเมืองของคนยากจนในประเทศ คนซึ่งเป้นเสียงส่วนใหญ่ในชนบทที่เคยเงียบมานาน ชนชั้นนำที่กุมอำนาจเดิมจึงต้องการย้อนเวลากลับไป
แต่แทนที่จะเรียนรู้ที่จะเอาชนะทักษิณที่มาจากการโหวตของคนในชนบท แต่ชนชั้นนำในเมืองรวมถึงทหารที่มีอำนาจกลับแสวงหาการทำลายความชอบธรรมที่จะปกครองของทักษิณ เช่น การยุบพรรคการเมือง และการถูกบังคับให้ทักษิณต้องหลบหนีออกนอกประเทศด้วยข้อหาคอรัปชั่น
แน่นอนว่าผู้สนับสนุนทักษิณไม่เคยละทิ้งทักษิณ ส่งผลให้น้องสาวของทักษิณสามารถขึ้นมาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีด้วยการสนับสนุนของเสียงข้างมากในรัฐสภา
การบริหารของยิ่งลักษณ์น้องสาวของทักษิณ ได้รับการยกย่องว่าเป็นนักปฏิบัติและพยายามปรับปรุงสภาวะการณ์ที่ถูกต่อต้านจากฝ่ายตรงข้าม แต่การเสนอพ.ร.บ.นิรโทษกรรมที่เสมือนเป็นการยกโทษให้ผู้นำฝ่ายค้านคือนายอภิสิทธิ์ เวชาชีวะที่เคยถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร และอนุญาติให้พี่ชายคือทักษิณ ชินวัตรสามารถเดินทางกลับมาประเทศไทยได้ รวมถึงการเสนอให้มีการปรับแก้รัฐธรรมูญที่ต้องการให้สมาชิกวุฒิสภามาจากการเลือกตั้งทั้งหมด เป็นผลให้ฝ่ายค้านสามารถระดมมวลชนออกมาต่อต้านจำนวนมาก นายกรัฐมนตรีจึงพยายามลดความตึงเครียดของเหตุการณ์ด้วยการประกาศให้มีการเลือกตั้งในเดือนกุมภาพันธ์ แต่ฝ่ายต่อต้านกลับปฏิเสธและเรียกร้องให้คว่ำบาตรการเลือกตั้งดังกล่าวเนื่องจากกลัวว่าฝ่ายทักษิณจะสามารถเข้ามาสู่อำนาจได้อีกครั้งด้วยการเลือกตั้งที่เสรีและเป็นธรรมไม่ว่าในครั้งใดใด
สิ่งสำคัญที่เกิดขึ้นในประเทศไทยก็คือความพยายามที่จะทำลายประชาธิปไตยจากฝ่ายต่อต้านและชนชั้นนำที่กุมอำนาจเดิม โดยต้องการลดทอนความเป็นประชาธิปไตยของไทยเพื่อป้องกันผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งไปเลือกรัฐบาลที่ตรงกันข้ามกับเจตจำนงค์ของตน
ถ้าหากประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่สำคัญและมีความสำคัญด้านภูมิรัฐศาสตร์เพียงเล็กน้อย ปัญหาที่เกิดขึ้นอาจไม่ส่งผลกระทบต่อส่วนอื่นๆของเอเชียเท่าใดนัก แต่ประเทศไทยเป็นพื้นที่สำคัญทางเศรษฐกิจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นมิตรประเทศที่สำคัญของเมียนมาร์ที่กำลังเปลี่ยนผ่านทางการเมืองและเศรษฐกิจ และประเทศไทยยังเป็นศูนย์กลางทางการค้ากับประเทศเพื่อนบ้านอันได้แก่กัมพูชา ลาว และเวียดนาม
โดยเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือเหตุการณ์ในไทยเกิดขึ้นในภาวะที่มีการแข่งขันเพื่อที่จะก้าวขึ้นมาของจีนกับโลกประชาธิปไตย และไทยก็เป็นสมาชิกของค่ายประชาธิปไตย กองทัพได้รับการฝึกซ้อมร่วมกับกองกำลังของสหรัฐฯ ทั้งยังเคยเป็นฐานทัพของสหรัฐในช่วงสงครามเวียดนาม ญี่ปุ่นและอินเดียก็เห็นไทยเป็นเสมือนป้อมปราการทางประชาธิปไตยในกลุ่มเพื่อนบ้าน (เวียดนาม, ลาว) ที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของการขึ้นมาครองอำนาจของจีน รัฐบาลของไทยยังได้เป็นกำลังสนับสนุนสำคัญแก่ประธานาธิบดีของเมียนมาร์ที่กำลังพยายามสร้างเสรีภาพจากอำนาจจีน
จากสถานการณ์ดังที่ผ่ายตรงข้ามกับทักษิณและชนชั้นนำตามประเพณีได้ดำเนินการทำลายประชาธิปไตยในนามของความถูกต้องตามกติกาแล้ว ประชาธิปไตยของเอเชียจึงเสี่ยงที่จะผลักให้บางส่วนของฝ่ายทักษิณเข้าไปอยู่ในการดูแลของจีนซึ่งยินดีที่จะเป็นผู้อุปถัมภ์ที่มีอำนาจทางการเมือง
แต่สิ่งเหล่านั้นไม่น่าจะเกิดขึ้นเนื่องจากกองทัพของไทยเป็นพันธมิตรกับทั้งสหรัฐฯและญี่ปุ่นอีกทั้งผู้นำฝ่ายค้านของไทยจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในตะวันตกจึงไม่น่าที่จะผลักให้ไทยเผชิญกับความเสี่ยงและเป็นอันตรายต่อความมั่นคงในภูมิภาค
ทั้งนี้ผู้เขียนบทความซึ่งเป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของญี่ปุ่นได้เรียกร้องให้ประเทศตะวันตกแสดงออกอย่างชัดเจนในการที่จะป้องกันประชาธิปไตยของไทย ขณะที่ฝ่ายค้านก็อ้างว่ากำลังดำเนินการเพื่อประโยชน์ของประชาธิปไตยเช่นกัน
เข้าใจว่า ทักษิณก็ไม่ใช่นักบุญและการปฏิรูปรัฐธรรมนูญบางมาตราถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นถ้านำไปสู่การปรองดองทางการเมือง แต่รัฐบาลของทักษิณรวมถึงของน้องสาวของเขาได้รักษาระยะห่างจากอิทธิพลของจีน และนี่เป็นผลประโยชน์ทางยุทธศาสตร์ที่สำคัญที่เรา(ญี่ปุ่น)มีส่วนเกี่ยวข้อง
ท้ายนี้หากรัฐบาลยิ่งลักษณ์ถูกรัฐประหาร หรือประชาธิปไตยของประเทศถูกทำให้สูญหายไปเพื่อป้องกันการกลับเข้ามาสู่อำนาจของยิ่งลักษณ์ อาจนำไปสู่การไม่มีทางเลือกที่ไทยต้องแสวงหาการสนับสนุนจากเพื่อนบ้านผู้ยิ่งใหญ่ทางเหนือของประเทศ(หมายถึงประเทศจีน) ถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นเราจะรู้ว่าใครสูญเสียประเทศไทยไป ซึ่งก็คือเรานั่นเอง
-----------------------
This news was published on January 15, 2014.
